Deel deze pagina:

Monique Mourits

Column Monique Mourits

Utrecht cultuurstad

Het is een ingrijpende gebeurtenis, werken en leven vanuit huis met nauwelijks toegang tot familie en vrienden. Het werk ging voor mij onverminderd door, intensiever zelfs, er moest immers heel wat gecommuniceerd worden in crisistijd voor de Universiteit Utrecht, waar ik werk.

Maar in plaats van op het levendige Sciencepark met duizenden studenten, bevind ik mij vijf dagen per week in mijn kleine werkkamertje achter de laptop. Het enige vertier op een werkdag is het loopje naar beneden voor een kop koffie en hoewel die stukken beter is dan op kantoor, mis ik de koffieautomaat vanwege de ontmoetingen met collega’s. Dit blijft nog wel even zo.

Ik mis studenten, collega’s

In september mag ik af en toe naar kantoor, maar het hoger onderwijs staat bepaald niet voorop in de prioriteiten van het ministerie. Niet zo erg voor mij overigens, wel heel erg voor studenten en onderzoekers. Ik mis ze, die studenten, de onderzoekers, de collega’s.

Laven aan schoonheid

Hoewel de stille avonden en weekenden aanvankelijk rust brachten en daarmee ook wel aangenaam waren, merkte ik al snel wat ik nog meer miste: kunst, cultuur. Ik miste museumbezoek en me laven aan schoonheid, ik miste de avonden op het conservatorium en de HKU waar jonge studenten je versteld doen staan, ik miste de theatervoorstellingen die ontregelen, troosten, aanzetten tot denken en ik miste TivoliVredenburg.

Inspiratie voor dagen

En ik realiseerde me eens te meer hoe belangrijk dat alles is voor mijn welzijn, net als de kleine niet geplande ontmoetingen met kunst in onze stad. Met die prachtige teksten van C.C.S. Crone, her en der op muren in de binnenstad. (C.C.S. Crone, die het oude Utrecht uit de jaren dertig van de vorige eeuw zo mooi beschreef in compacte literatuur, geen woord teveel). Met de vluchteling-dichter die je op zondag bij de Domkerk een gedicht in handen drukt. Met trash-art kunstenares Hester die als je een blikken sardientje bij haar koopt, je nog iets veel mooiers mee geeft; haar bevlogen verhalen en inspiratie voor dagen.

Utrechts culturele ecosysteem geroemd en beloond

Wat een mooie stad is Utrecht. Niet alleen door de grachten en singels, door eeuwenoude kerken, door de jonge bevolking en al die heerlijke winkeltjes en terrassen. Maar ook hierom: Utrecht is rijk aan cultuur. Dat werd recent maar weer eens onderstreept door de Raad van Cultuur die het ministerie adviseert welke instellingen deel uitmaken van de Basis Infra Structuur (de BIS). Instellingen als Theater Utrecht en het Internationaal Literatuur Festival Utrecht werden geroemd en beloond voor het gestaag bouwen aan steeds solider instellingen die vanuit creatieve visie en maatschappelijke betrokkenheid bijdragen aan het culturele ecosysteem in Utrecht, in ons land en de wereld. Laten we hierover niet bescheiden zijn, daar is weinig reden toe.

Geen luxe, wel noodzakelijk werk

Ik vraag me wel eens af of we ons voldoende realiseren hoe gezegend we daarmee zijn. Die vele festivals, de culturele broedplaatsen in en aan de rafelranden van de stad, de schouwburg en het filmhuis. Kunst en cultuur zijn geen luxe, niet iets wat je erbij organiseert als je geld over hebt.

Kunstenaars doen noodzakelijk werk, ze dragen bij aan ons welzijn, aan een gezonde én kritische geest. U begrijpt het al: Kunstenaar is als u het mij vraagt een vitaal beroep. Laten we daar aan denken en naar handelen, de maanden en jaren die voor ons liggen.

Monique Mourits
Lid Utrecht Development Board

> Aanmelden nieuwsbrief

Home » Columns » Utrecht cultuurstad