Column Trude Maas

Manhattan aan de Vecht

De Rijn stroomt onder vele namen en gedaanten langs beroemde steden.
Ooit noemden we Nijmegen 'Havanna aan de Waal' om de politieke hoofdstroom daar aan te duiden. Verderop, waar de grote door Europa stromende rivier de naam Nieuwe Maas draagt, ontwikkelde Rotterdam zich tot een stad met grootsteedse architectonische allure.

Tja, Utrecht ligt slechts aan een getrimde en omgeleide Kromme Rijn, en aan de even lieflijke Vecht. Is het daarom dat we minder behoefte hebben aan groots en meeslepend denken?

Hoger dan de Dom

Natuurlijk zijn er wel pogingen tot hoogbouw, na de voltooiing van de Dom lang geleden. Sterker nog, we hebben er juist nu behoefte aan om die Dom eindelijk eens te verslaan.
We bouwen in het algemeen stukken hoger dan vroeger. Torens om in te werken of in te wonen.

Kinderspel

Daartegen is ook wel verzet: want hoe vrij spelen je kinderen in zo'n omgeving? Onderzoek leert immers dat kinderen buiten laten spelen al minder aantrekkelijk wordt zodra de ouders op de vierde verdieping wonen. Enfin, in al die mooie plannen is vast veel ruimte opgenomen voor kinder-avonturen, en is ook goed nagedacht over de manier waarop die ruimtes ingericht en beheerd gaan worden.
Toch kriebelt er wat. Onder het motto 'grond is schaars' bouwen we heel compact.

Wegen en rails scheiden wijken

En ineens zijn er mensen die zeggen: je vergeet wat grond mee te tellen. Je vergeet dat Utrecht vol ligt met rails en wegen. Vaak de fysieke scheiding tussen wijken van de stad.
Bij Leidsche Rijn hebben we daarover nagedacht, en besloten de weg te overkappen. Bij de Noordelijke Randweg zijn wel wat ideeën ontwikkeld, maar het is nog even de vraag of het gaat lukken om een logische en natuurlijke verbinding tussen Overvecht en het Noorderpark te maken.

Het spoor overkluizen

Maar met het spoor zijn we nog niet aan de gang gegaan. Af en toe komen cijfers langs die aangeven dat daar heel wat hectares liggen die bebouwd kunnen worden. Deskundologen bezweren ons ook dat het technisch geen probleem is. Het kunstje is elders al wat vaker vertoond immers.
Maar een pittige discussie die kan leiden tot gewaagde besluiten hebben we nog niet gezien. Wellicht onder architecten, maar niet onder burgers, laat staan in de gemeenteraad.

Hoogbouw minder nodig

Met zoveel  gedroomde ruimte valt wel de ratio onder de echte hoogbouw weg. Is dat misschien de reden dat het nog even stilletjes is?
Of is het een kwestie van geld: van wie is die grond eigenlijk, en wat gaat het ons als gemeenschap kosten om stukken spoor te overkappen met bebouwing?

Burgers aan zet

Economen kunnen ons haarfijn uitleggen dat wonen rondom stations aantrekkelijk is en economisch verkeer stimuleert.
In zo'n knooppunt als Utrecht ligt het goud in hun ogen voor het oprapen.
Maar iemand moet nog wel even door de knieën gaan om het daadwerkelijk op te rapen natuurlijk. Dat zijn niet de projectontwikkelaars of speculanten. Maar de burgers die de kwaliteit van de stad liefhebben, en daar 21^e eeuwse vormen willen zien.

Perrons via Rabobank-brug

En laat de eerste, snelle bijvangst van die discussie dan ook maar meteen zijn, dat die zogenaamde Rabobank-brug ten dienste komt van de per openbaar vervoer reizende burgers. Mooi symbool voor de richting die we met zijn allen uit willen: prettig wonen, werken en voortbewegen voor iedereen.

Trude Maas
Voorzitter Utrecht Development Board

> Aanmelden nieuwsbrief

Utrecht Development Board » Columns » Manhattan aan de Vecht