Deel deze pagina:

Trude Maas

Column Trude Maas

Iets positiefs overhouden aan dat vermaledijde virus

We zijn aan het wennen aan onvoorspelbaarheid. Met een vaccin, dachten we, kunnen we alles achter ons laten.
Maar dat vaccin is er niet, en het virus gedraagt zich ook niet helemaal zoals we hoopten. Een ding is duidelijk geworden inmiddels: het virus houdt kennelijk van mensen die dicht op elkaar zitten.

Voorlopig geen post-corona tijdperk

Nou ja, dan ben je als compacte stad dus gauw aan de beurt. En als stad die vol zit met jonge mensen die juist kicken op nabijheid, zit je ook eerste rang.
Dachten we eerst dat we op enig moment de knop om konden zetten en alles weer werd zoals het was, dan weten we nu beter. Er is dus voorlopig geen echt ‘post-corona’ tijdperk in het verschiet. Waarin we plots knoppen zouden kunnen omzetten.

Vaart maken

Het gaat allemaal anders, vloeiender.
Maar er zijn wel dingen boven tafel gekomen die we al wisten, maar prettig onder die tafel konden laten. Nu wordt het tijd om daarmee vaart te maken.

Opgehokt

Meer dan ooit zien we bijvoorbeeld een tweedeling in de stad. Er zijn veel wijken waar het wel mee viel: goed opgeleide ouders die mee konden helpen toen de scholen dicht gingen, en zelf thuis konden werken. Ruime huizen zodat iedereen een plekje kon vinden voor zijn en haar scherm. Een tuin waar je even lekker kon luchten of uitrazen.
Maar wat te denken van het ophokken in kleine flats, ouders die informatie niet goed meekrijgen, geen idee hadden wat hun taak ineens werd, wel gewoon naar hun werk moesten buiten de deur. En geen sjoege hadden van wifi of laptop en slechts gezegend met een heel klein balkonnetje. Tja, daar viel wel even heel veel structuur weg.

Wat willen we?

En ook al zouden we het virus morgen triomfantelijk uit kunnen zwaaien, dan nog kijkt die werkelijkheid ons recht en dreigend aan.
Is dit wat we willen in onze stad? Gaan we hier iets aan doen? Of halen we de schouders op?

Kan Utrecht omscholen

We beginnen inmiddels ook te zien hoe groot de economische schade is. De lockdown was wel intelligent, maar de schade is toch aanzienlijk. In horeca, in cultuur, in evenementen-industrie. Sectoren waar heel veel Utrechtse mensen hun brood in verdienden. Hoe vangen we dat op?
De vraag naar omscholing dient zich al aan. Wie neemt lokaal het initiatief? Hoe pakken we dat aan? Terug naar het oude normaal is geen mogelijkheid.
Ook niet voor de vele opleidingen die we hebben. In theorie een mooie uitgangspositie voor een grootschalige aanpak van om- en bijscholing, maar wie gaat het op poten zetten? We waren er eigenlijk nog niet zo goed in, en dat wreekt zich nu. Tijd voor een onorthodoxe aanpak. Kan Utrecht dat?

Om Utrecht heen

Op Prinsjesdag, 15 september, zullen er wel Haagse plannen bekend gemaakt worden om de economie aan te jagen. Zoals grotere infrastructurele werken die al op de plank lagen en waar nu ineens de turbo op gaat. Mobiliteit zal daar zeker bij horen. En omdat ‘niemand’ nu eenmaal ‘om Utrecht heen kan’, betreft dat ook ons.

Bussen uit de oude stad

Dit wordt het moment om vaart te maken met een nieuwe openbaar-vervoersstructuur die de druk op ons middeleeuwse centrum verlicht. Weg met al die regiobussen dwars door het centrum, zet in op een goede rondweg voor bus, tram of trein.
Zo houden we de stad leefbaar, en blijft draagvlak voor een prettig autoluwe stad. Een stad waar we openbaar vervoer en lopen combineren, en de noodzaak van het ongebreidelde fietsen wat terugdringen.

Beter openbaar vervoer

Aan zulke plannen moeten heel veel mensen een behoorlijke boterham kunnen verdienen. Anders dan nu misschien, maar wat is daar tegen? We investeerden al veel in de techniek om het gasgebruik terug te dringen, inclusief de benodigde opleidingen. Kunnen we niet hetzelfde doen ten bate van een grondige aanpak van het openbaar vervoer?
Dan houden we nog iets prettigs over aan dat vermaledijde virus.

Trude Maas
Voorzitter Utrecht Development Board

> Aanmelden nieuwsbrief

Home » Columns » Iets positiefs overhouden aan dat vermaledijde virus